سیستم عصبی یک سیستم ارتباطی فوقالعاده پیچیده است که میتواند مقادیر زیادی از اطلاعات را به طور همزمان ارسال و دریافت کند. سیستم عصبی دارای دو بخش مجزا است: سیستم عصبی مرکزی (مغز و نخاع) و سیستم عصبی محیطی (عصبهای که بیرون از مغز و نخاع قرار دارند). مغز، کنترل تمام قسمتهای بدن و عملکرد کلی ما را در دست دارد. مغز از طریق مسیرهای عصبی به قسمتهای مختلف بدن پیام میفرستد و از محیط و از بدن پیام میگیرد. اهمیت این عضو ضروری بدن ایجاب می کند در صورت بروز مشکل برای تشخیص و درمان حتما به دنبالبهترین متخصص و جراح مغز و اعصاب باشید.
کانال نخاعی مجموعه از مهره ها هستند که ستون فقرات را تشکیل می دهند. طناب نخاعی مجموعه ای از اعصاب است که از طریق کانال نخاعی از پایه مغز به پشت کمر عبور می کند. تنگی کانال نخاعی به معنی تنگ شدن کانال نخاعی و ریشه عصبهای آن همراه با بزرگ شدن مفاصل بین مهرهای است. فشار روی اعصاب ستون فقرات گردن می تواند باعث ایجاد درد، سفتی، بی حسی یا ضعف در گردن، دست ها و پاها شود همچنین می تواند بر روی کنترل روده و مثانه شما تأثیر بگذارد. تنگی کانال نخاعی معمولا در طی زمان و به آهستگی ایجاد می شود.
علائم تنگی کانال نخاع گردن
عمولا اولین علائم میلوپاتی بدنبال تنگی کانال نخاع گردن تغییر در طرز راه رفتن بیمار است. بسختی میتوان باور کرد مشکل گردن موجب تغییر در اندام تحتانی شود ولی باید دانست که تمام اعصاب مربوط به عضلات اندام تحتانی از گردن عبور میکنند و هر فشاری بر این اعصاب میتواند بر عملکرد عضلات اندام تحتانی و در نتیجه طرز راه رفتن موثر باشد.
علائم دیگر این بیماری عبارتند از درد گردن ، اختلال حس دستها به صورت کرختی، سوزن سوزن شدن و مورمور در اندام تحتانی، احساس سنگینی در پاها، علائم بیشتر به صورت سفتی عضلانی و اختلال حرکتی است. تنگی کانال نخاعی گردن ضعف و انقباض یا گرفتگی پاها را به دنبال دارد و در نتیجه بیمار پاها را تحت کنترل ندارد و به دلیل از دست دادن کنترل بر بخشهای قرارگیرنده پاها روی زمین به سختی راه میرود.
یکی از شایعترین ناراحتیهای ناحیه کمر، تحریک عصب سیاتیک است که گاه حتی مبتلایان را از انجام سادهترین کارهای روزمره نیز باز میدارد. چه این درد یک درد مبهم یا یک احساس سوزن سوزنی شدن ملایم یا احساس سوزش باشد، میتواند آنقدر شدید باشد که فرد مبتلا را از ادامه حرکت ناتوان کند.
عصب سیاتیک پا یکی از بزرگترین و طولانی ترین عصب ها در بدن و در ناحیه پایین ستون مهره ها قراردارد. درد سیاتیک هنگامی اتفاق میافتد که عصب سیاتیک در اثر التهاب یا آسیب فیزیکی، تحت فشار قرار میگیرد. این درد میتواند فقط در یک طرف بدن و یا در هر دو طرف آن باشد و نیز میتواند باعث بیحسی و ضعف اندامها همراه با درد عضلات و مفاصل شود.
روش های درمان سیاتیک
کمپرس گرم یا سرد
استفاده از کمرس گرم یا سرد اولین نکته برای درمان درد و التهاب سیاتیک است. تنش عضلات ممکن است روی عصب سیاتیک فشار وارد کند؛ در نتیجه، میتواند سبب بروز درد سیاتیک شود. کمپرس گرم میتواند به شما کمک کند که به طور قابلتوجهی تسکین پیدا کنید زیرا با استفاده از گرما عضلات منقبض شده، شل میشوند. کمپرس سرد نیز در کاهش تورم در اطراف عصب و کاهش درد موثر است. شما میتوانید یکی در میان درمان گرم و سرد را استفاده کنید. به این ترتیب که با کمپرس گرم شروع کنید و سپس کمپرس سرد را اعمال کنید.
تومورهای هیپوفیز رشد غیر طبیعی است که در غده هیپوفیز شما ایجاد می شود. بیشتر تومورهای هیپوفیز جز دسته تومور های خوش خیم هستند. آدنوم ها در غده هیپوفیز یا بافت های اطراف خود باقی می مانند و به سایر قسمت های بدن گسترش نمی یابند. تومورهیپوفیز وقتی در حال کار است میتواند هورمون هیپوفیز زیادی تولید کند و یا وقتی در حال کار نیست هورمونی تولید نکند و فقط کمی افزایش حجم داشته باشد.
تومورهای هیپوفیز بزرگ که اندازه آن ها حدود ۱ سانتی متر و یا بزرگتر است به عنوان ماکروآدنوم شناخته می شوند. اما تومورهای کوچکتر میکروآدنوم نامیده می شوند. ماکروآدنوم ها، به دلیل بزرگیشان، می توانند بر غده هیپوفیز و ساختارهای مجاور آن فشار وارد کنند.
علائم تومور هیپوفیز
تومورهای بزرگ می توانند باعث کمبود هورمونی شوند. نشانه ها و علائم عبارتند از:
تهوع و استفراغ
ضعف
احساس سرما
دوره های قاعدگی نامنظم
اختلال عملکرد جنسی
افزایش میزان ادرار
کاهش یا افزایش ناخواسته وزن
علائم تومور مغزی هیپوفیز ممکن است شامل سردرد ، از دست دادن بینایی باشد. همهی افرادی که به تومور هیپوفیز مبتلا هستند، تمامی این علائم را مشاهده نمیکنند. علائمی که در بیمار بروز میکند بسته به نوع تومور و اندازه و شکل آن میتواند بسیار متفاوت باشد. برخی تومورهای هیپوفیز ممکن است هیچ علائمی نداشته باشند
مغز انسان در یک محفظه استخوانی به نام جمجمه قرار دارد. وقتی توده یا توموری در آن شکل می گیرد از هر سو به بافت اطراف مغز فشار می آورد و علائمی ایجاد می کند. تومور های مغزی ، به خصوص تومورهای بدخیم، لجام گسیخته اند و با سرعت تکثیر می شوند و به همین دلیل، درمان به موقع در این بیماری ضرورت دارد برای اینکه از پیشرفت آن جلوگیری به عمل آید.
انواع تومور های مغزی خوش خیم
تومور کوردوما تومار خوش خیمی است که از رشد آهسته برخوردار بوده و در میان افراد دارای محدوده سنی ۵۰ تا ۶۰ سال شایع می باشد. معمول ترین مکان بروز این نوع تومور در کف جمجمه و یا در بخش پایینی ستون فقرات می باشد. علی رغم اینکه تومور کوردوما خوش خیم است، اما ممکن است به استخوان کناری حمله نموده و فشاری را به باف عصبی کناری وارد نماید. این نوع تومورها بسیار نادر هستند و تنها ۰٫۲ درصد از کل تومورهای مغزی اولیه را تشکیل می دهند.
کرانیوفارنیژیوم عموما تومورهای خوش خیمی هستند اما به دلیل اینکه محل رشدشان نزدیک به ساختارهای حساس عمیق مغز است، برداشتن آنها دشوار می باشد. آنها معمولا از بخشی از غده هیپوفیز سرچشمه گرفته (ساختاری که تنظیم کننده بسیاری از هورمون های بدن می باشد)، از این رو تقریبا همه بیماران مبتلا به این نوع سرطان نیاز به درمان جایگزینی هورمونی دارند.
گانگلیوسیتوما، گانگلیوما و آناپلاستیک گانگلیوگلیوما تومورهای نادری هستند که شامل سلول های عصبی نئوپلاستیک بوده، قابل تمیز (تفکیک) می باشند و عمدتا هم در افراد جوان بروز می کنند.
گلوموس جوگولار تومورهای خوش خیمی هستند که معمولا در زیر قاعده جمجمه و در بالای ورید ژوگولار ایجاد می گردند. آنها رایج ترین فرم تومور گلوموس هستند. تومورهای گلوموس به طور کل ۰٫۶ درصد از نئوپلاسم سر و گردن را تشکیل می دهند
فیوژن بین مهره ای جانبی با حداقل تهاجم (XLIF) و (DLIF)
فیوژن بین مهره ای خلفی کمری با حداقل تهاجم (PLIF)
فیوژن بین مهره ای transformational کمری با حداقل تهاجم (TLIF)
فیوژن خلفی قفسه سینه با حداقل تهاجم
فیوژن بین مهره ای جانبی با حداقل تهاجم
فیوژن بین مهره ای جانبی دو انتها (XLIF)
فیوژن بین مهره ای جانبی مستقیم (DLIF)
این ها روش هایفیوژن MISهستند که در بیماران مبتلا به بی ثباتی ستون فقرات استفاده می شوند، بی ثباتی ستون فقرات در این بیماران ناشی از خرابی دیسک ها و یا مفاصل فاست است که باعث حرکت غیر طبیعی و درد و از دست دادن ارتفاع فضای دیسک بین مهره ها می شود که این نیز باعث فشار اعصاب نخاعی خارج شونده از کانال نخاعی ، لغزش یک مهره بر دیگری، و یا تغییر در انحنای طبیعی ستون فقرات می شود. تفاوت اصلی در این رویکردها منطقه ای از بدن است که از طریق آن به ستون فقرات می توان دسترسی پیدا کرد
کرانیوتومی عمل جراحی باز روی مغز است که در آن قسمتی از استخوان جمجمه جهت دسترسی به فضای داخل جمجمه (کرانیوم) برداشته میشود. در عمل کرانیوتومی بیهوشی معمولا بصورت عمومی صورت میگیرد اما در بعضی موارد از بیحسی موضعی نیز استفاده می شود
باید ها و نباید های بعد از عمل کرانیوتومی
الکل
بهتر است که در اوایل دوران بعد از عمل، از خوردن الکل پرهیز کنید. الکل می تواند بر متابولیسم برخی از داروهای ضدتشنج تاثیر گذارد و باعث کاهش اثر آنها شود و همین مسئله ممکن است احتمال خطر بروز حمله صرع را افزایش دهد. در صورت هرگونه تردید، با پزشک جراح اعصاب یا پزشک عمومی تان تماس بگیرید.
ورزش
هرگونه تمرین ورزشی در دوران بعد از عمل باید با نظارت انجام شود :
در مراحل اولیه، انجام تمرین ورزشی می تواند موجب افزایش سردردها شود. ما تا زمان بهبود، به شما پیاده روی مرتب را پیشنهاد می کنیم. تنها راه رفتن بر روی تردمیل با افزایش در شیب آن، شیوه خوبی برای افزایش ضربان قلب شماست و به بهبود سریع تر شما کمک می کند. همواره به هنگام استفاده از تردمیل، کمربند توقف خودکار را هم ببندید.
توصیه می کنیم از انجام هرگونه ورزش های برخوردی حداقل به مدت ۱۲ ماه بعد از عمل خودداری کنید تا مانع از ایجاد تورم در سر شود.
بعد از ۳ ماه، می توانید به تدریج شروع به انجام ورزش های غیر برخوردی و غیر رقابتی نمایید. براساس میزان بهبود شما، بازی گلف و بولینگ را می توانید در ۶ هفته انجام دهید. در طول این مدت به تنهایی گلف بازی نکنید.
باید احتمال خطر بروز ناگهانی حمله صرع را در نظر بگیرید و از اینرو به شما توصیه می کنیم که در سه ماه اول، خودتان را در چنین موقعیت های پرخطری قرار ندهید؛ مثلا نباید از چارپایه یا نردبان بالا بروید.
در مورد شناکردن هم چنین احتمال خطری وجود دارد، از رفتن به ساحل بپرهیزید و اگر به استخر می روید باید عمق آب به قدری کم باشد که فردی که همراه شماست بتواند سرتان را در زمان تشنج، بالای آب نگه دارد. به تنهایی شنا نکنید.
"هیدروسفالی" که معمولا به آب درون مغز معروف است، ناشی از تولید بیش از حد مایع مغزی-نخاعی، یا CSF، توسط مغز است.
همچنین علت این بیماری می تواند ناشی از عملکرد مغز در ممانعت از جریان مایع مغزی-نخاعی باشد. درصورتیکه علت بیماریناشی از ممانعت مغز باشد، ممکن است با عمل جراحی، برطرف شود.
علت بیماری هیدروسفالی شما توسط جراح مشاور برایتان توضیح داده خواهد شد. به منظو جلوگیری از تشکیل بیشتر CSF، لازم است با انجام عمل جراحی، شانت VP در بدن شما تعبیه شود. شانت VP، وسیله ایی متشکل از لوله و دریچه است. زمانیکه فشار اضافی در مغز ایجاد شود، دریچه باز می شود. مایع اضافی، بدون خطر از طریق لوله های کنار گوش، تخلیه می شود، به سمت گردن و سینه سرازیر شده و سپس وارد حفره شکمی می شود و در آنجا بدون خطر جذب می شود. این شیوه، تنها راه رهایی از تشکیل CSF است. برخی از شانت ها را می توان برای تخلیه بیشتر یا کمتر مایع، از بیرون بدن برنامه ریزی کرد. جراح به شما خواهد گفت که کدام وسیله برای درمان شما، بهترین است.
من به چه نوع اقدامات مقدماتی نیازمندم؟
قبل از پذیرش، شما باید آزمایش های قبل از عمل را انجام داده باشید. این موارد شامل معاینه فیزیکی و آزمایش های خون است. ممکن است دارای نوار قلب و عکس سینه هم باشید. اگر سیگاری هستید، قویاً به شما توصیه می کنیم که آن را کنار گذارید، چراکه ترک سیگار به روند بهبود شما و همچنین سلامت عمومی تان کمک می کند. ما می توانیم اطلاعاتی را در مورد ترک سیگار در اختیارتان بگذاریم و از شما در این زمینه حمایت کنیم. ما به شما توصیه خواهیم کرد که قبل از عمل جراحی، باید مصرف کدام داروها را متوقف سازید. ممکن است صبح روز عمل، در بیمارستان پذیرش شوید. اگر دارای مشکلات پزشکی دیگری هم هستید، از شما می خواهیم که یک روز قبل از عمل جراحی در بیمارستان پذیرش شوید.
در کرانیوتومی ابتدا یک برش در پوست سر و سپس یک سوراخ در جمجمه ایجاد میشود. به بیانی دیگر کرانیوتومی مانند ورق زدن استخوان سر است زیرا در آن، قسمتی از استخوان جمجمه به طور موقت برداشته میشود. سوراخ و برش در منطقهای از مغز که قرار است درمان شود، ایجاد میگردد. در طول عمل جراحی باز مغز، جراح امکان انجام هر کدام از موارد زیر را دارد:
هنگامی که جراحی کامل شد، استخوان برداشته شده معمولا در محل خود با صفحات، بخیه یا سیم نگهداری و محافظت میشود. سوراخ ایجاد شده ممکن است در بعضی موارد مانند تومورها ، عفونت یا تورم مغز، باز باقی بماند. در صورت باز باقی ماندن جمجمه، جراحی کرانیکتومی نامیده میشود
موارد کلی بعد از عمل کرانیوتومی
تمامی بیماران بعد از مرخص شدن و رفتن به منزل، خسته هستند و نیاز به استراحت و خوابیدن در اواسط روز دارند. معمولا داشتن سردرد و درد در اطراف محل زخم، حالتی عادی و متداول است. خستگی عمومی می تواند منجر به زودرنجی و بدخلقی در شما شود که نیاز به نگرانی در این مورد نیست، چراکه به مرور بهبود می یابد. اگر عمل شما بسیار سخت و سنگین بوده است، صرفاً یک دوش گرفتن ممکن است باعث ایجاد خستگی در شما شود. استراحت کردن و خوابیدن بیش از یک بار در طول روز، برای شما خوب است، اما انجام ورزش های سبک هم لازم است.
مادر بعد از ۳۰سال کار برای دولت حالا دیگر بازنشسته شده، حدود ۶۵ سال سن دارد و کم کم از دردهای کمر نالان شده، بعضی از ساعات روز پایش به گزگز میافتد و بعضی وقتها هم انگار هیچ حسی ندارد.مادر دوست ندارد غر بزند و دائم ناله کند ولی با اصرار زیاد از زیر زبانش کشیدم که دیگر حتی نمیتواند مدتی طولانی راه برود و با این کار کمردردش بیشتر میشود. یکی از مشکلاتی که ممکن است به صورت مادرزادی یا بر اثر کهولت سن یا یک اتفاق غیرمترقبه مانند تصادف شدید و سقوط از بلندی یا حتی بلند کردن اجسام سنگین، برای افراد پیش آمده و یک عمر آنها را درگیر دردهای شدید و عوارض زیادی کند، مشکلات ناحیه نخاع است.
دکترمحمد صمدیان ، جراح مغز و اعصاب و ستون فقرات در گفتوگو با «ایران» در این باره میگوید: تنگی کانال نخاعی که عوام به آن گرفتگی کانال نخاع هم میگویند، بیماری شایعی است که بخصوص در سنین بالا گریبانگیر بسیاری از مردم میشود. شیوع این بیماری از ۸ تا ۱۱ درصد جمعیت پیشبینی شده است که با افزایش متوسط طول عمر این ارقام بالاتر نیز خواهد رفت.
در این بیماری عوامل مختلف باعث میشوند که کانال استخوانی که بر اثر در کنار هم قرار گرفتن سوراخهای مهرهها ایجاد شده و مسیری برای عبور نخاع و ریشههای اعصاب نخاعی میسازد، تنگ شود که در نتیجه آن نخاع یا اعصاب نخاعی تحت فشار قرار میگیرند و بسته به اینکه میزان این تنگی چقدر باشد و در کدام ناحیه از نخاع رخ داده باشد، علائم و عوارض گوناگونی خواهد داشت.
به گفته صمدیان، شایعترین محل ایجاد تنگی در فقرات ناحیه کمر و خاجی و پس از آن کانال نخاعی ناحیه گردن است. عوامل ایجاد تنگی شامل تغییرات استخوانی ناشی از پیری مانند آرتروز استخوانی، بیرون زدگی دیسک بین مهرهای و گاهی ناشی از جابهجایی مهرهها به روی هم است. به ندرت عوامل دیگری مثل شکستگیهای حاد و مزمن و حتی تومورها میتوانند باعث ایجاد علائم تنگی کانال نخاع گردند.
همه ساله میلیون ها نفر از مردم دچار کمر درد می شوند و در اکثر موارد بدون متحمل شدن عمل جراحی بهبود می یابند. اما درد شدید کمر می تواند نشانه ای از یک بیماری جدی باشد که به خوبی شناخته نشده و در اکثر موارد اشتباه تشخیص داده شده است. سندرم دم اسبی یا “cauda equina” (CES) هنگامی رخ می دهد که ریشه های عصبی دم اسبی فشرده شده و باعث اختلال در عملکرد حسی و حرکتی در اندام های تحتانی و مثانه می شوند. بیماران مبتلا به این سندرم در اغلب موارد به عنوان یک مورد اورژانسی در بیمارستان پذیرفته می شوند. سندرم CES می تواند به بی اختیاری و حتی فلج دائمی منجر شود.
به مجموعه عصب هایی که در انتهای طناب نخاعی وجود دارند به دلیل شباهتی که به دم اسب دارند، “cauda equina” یا همان دم اسب گفته می شود. طناب نخاعی در قسمت فوقانی ستون فقرات کمری به پایان می رسد. ریشه های عصبی مجزا در انتهای طناب نخاعی که باعث عملکرد حسی و حرکتی پاها و مثانه می شوند در طول کانال نخاعی گسترده می شوند. دم اسب امتداد این ریشه های عصبی در ناحیه کمری است. این عصب ها به اندام های تحتانی و لگنی پیام هایی را ارسال کرده و از آن ها پیام می گیرند.
وقوع سندروم
احتمال بروز سندروم CES به جنسیت یا نژاد ارتباطی ندارد. این سندروم عمدتاً در بین بزرگسالان رخ می دهد البته سندروم CES ناشی از تروما یا ضربه می تواند بر افراد در تمام سنین تاثیر گذارد. سندروم CES درصد بسیار کمی از بیمارانی را تحت تاثیر قرار می دهد که تحت عمل جراحی برای فتق (بر آمدگی(دیسک کمری قرار گرفته اند.
اگر از کمر درد رنج می برید، تنها کسی نیستید که چنین تجربه ای را دارید. تخمین ها حاکی از آن است که ۷۵ تا ۸۵ درصد از آمریکایی ها در طول عمر درد کمر را به نوعی تجربه خواهند کرد. اگر چه کمردرد می تواند بسیار ناتوان کننده و دردناک باشد، اما حدوداً در ۹۰ درصد کلیه موارد مربوط، درد بدون جراحی بهبود بخشیده می شود. با این حال، ۵۰ درصد از بیمارانی که از نوعی کمر درد رنج می برند،در عرض یک سال درد متناوب خواهند داشت.
ستون فقرات کمری
ستون فقرات لومبار (کمر) شامل پنج مهره در قسمت پایین ستون مهره ها بین دنده ها و لگن می باشد. استخوان ها یا همان مهره هایی که ستون فقرات پشت شما را شکل می دهند توسط دیسک های کوچکی محافظت می شوند. این دیسک ها گرد و تخت هستند، و لایه بیرونی سخت (حلقوی) دارند که یک ماده ژله مانند به نام هسته را احاطه می کنند. دیسک ها بین هر یک از مهره ها در ستون فقرات قرار گرفته اند و به عنوان کمک فنر (ضربه گیر) برای استخوان های ستون فقرات عمل می کنند. رباط های ضخیم متصل به مهره ها، مواد نرم دیسک را در محل نگه می دارند. از ۳۱ جفت عصب و ریشه نخاعی، پنج جفت عصب کمری (L1 -L5) و پنج جفت عصب ساکروم (S1 – S5) در ابتدای ناحیه ی کمری به هم متصل می شوند.
سندرم طناب مرکزی (CCS) عبارت است از آسیب ناکامل به طناب نخاعی گردن که منجر به ضعف حرکتی گسترده تر اندام های فوقانی نسبت به تحتانی می شود. مکانیسم آسیب از صدماتی ناشی می شود که به باز شدن بیش از حد اسپرز استخوانی موجود (رشد غیر طبیعی استخوان)، بدون این که آسیبی به ستون مهره ها وارد شود، منجر می شود.
مکانیسم و علل آسیب دیدگی
سندرم طناب مرکزی (CCS) به طور معمول در بیماران مبتلا به آسیب های اتساعی )باز شدگی بیش از حد) که در آن طناب نخاعی بین اسپرز استخوانی اسپوندیلوز قدامی گردنی و رباط پشتی کانال نخاعی (رباط طولی خلفی) که به آن رباط زرد یا فلاوم گویند، فشرده و باریک می شود. رباط زرد یک رباط قوی است که قسمت تیغه ها (لامینا)ی قوس مهره ای دو مهره مجاور در ستون فقرات را به یکدیگر متصل میکند. این رباط از عناصر عصبی و طناب نخاعی محافظت کرده و باعث ثبات نخاع می شود به طوری که بین جسم مهره ها حرکت بیش از حد رخ نمی دهد.
آسیب در نتیجه فشار قدامی و خلفی نخاع رخ می دهد و منجر به ادم، خونروی و یا ایسکمی (کم خونی موضعی) در بخش مرکزی طناب نخاعی می شود. محل بسیاری از آسیب ها در بخش وسط به پایین طناب نخاعی گردن است. به دلیل ساختار لایه ای راه هرمی یا راه قشری نخاعی (Corticospinal Tract)، با فیبرهای عصبی میانه در ناحیه بازو و جانبی در ناحیه پا، بازو ها در مقایسه با پاها بیشتر تحت تاثیر قرار می گیرند و بدین طریق منجر به اختلال حرکتی می شوند.
طناب نخاعی امتدادی از سیستم عصبی مرکزی (CNS) است که شامل مغز و نخاع می باشد. طناب نخاعی در پایین ساقه مغز، در منطقه ای به نام بصل النخاع آغاز می شود، و در کمر به تدریج باریک می شود و مخروط انتهایی (Conus medullaris) را ایجاد کرده و در آن نقطه به پایان میرسد.
از لحاظ کالبد شناسی، طناب نخاعی از راس بالاترین استخوان گردن یا به عبارتی اولین مهره ی گردن به نام مهره C1، امتداد یافته و تقریبا تا سطح بالاترین مهره کمری به نام مهره ی L1 می رسد. مهره ی L1 بالاترین استخوان کمر بوده و درست در زیر قفسه سینه قرار دارد. طول طناب نخاعی حدود ۱۸ اینچ (۴۵ سانتی متر) است و شکل نسبتا استوانه ای دارد. بخش های سرویکال (گردنی) و لومبار (کمری) دو منطقه برجسته طناب نخاعی را ایجاد کرده اند. یک بافت همبند به نام فیلوم ترمینال یا رشته ی انتهایی از را مخروط انتهایی شروع شده و تا لگن ادامه می یابد.
در انتهای طناب نخاعی (یعنی مخروط انتهایی)، ناحیه “دم اسب” قرار دارد؛ این ناحیه مجموعه ای از عصب هایی است که نامش از کلمه لاتین “cauda equina”، به معنای دم اسب برگرفته شده است (آناتومیست ها یا کالبد شناسان اولیه فکر می کردند که مجموعه ی این اعصاب شبیه دم اسب است).
مایع مغزی نخاعی (CSF) طناب نخاعی را احاطه می کند، که آن هم توسط سه لایه محافظ به نام مننژ یا پرده های مغزی (سخت شامه، عنکبوتیه و نرم شامه) محافظت می شود
این بیماری خیلی شایع نیست ولی نادر هم نیست . این بیماران دچار انقباضات غیر ارادی و مکرر نصف صورت خود هستند. این بیماری تیک نیست و بیمار نمی تواند اگر بخواهد دقایقی کاملا آنها را کنترل نماید.
تفاوت همی فاسیال اسپاسم با تیک
در تیک ما نمی گوییم حرکات غیرارادی هستند بلکه شخص بنا به عادت یا استرس یک حرکتی را بسیار تکرار میکند بطوریکه به شکل یک عادت ناخواسته هم در می آید. اگر به فرد دچار تیک بگوییم این حرکت را تکرار نکن میتواند دقایق یا حتی ساعاتی آنها را تکرار نکند اما در همی اسپاسم این امر مقدور نیست. حتی در موارد پیشرفته و نسبتا شدید در خواب هم تکرار میشود و شما میتوانید با مشاهده این انقباضات در صورت بیمار در زمان خواب عمیق آن را از تیک متمایز کنید.
عملکرد همی فاسیال اسپاسم
این بیماری اغلب از یک قسمت صورت شروع میشود که بیشتر از ناحیه یک چشم است. بیمار در طرف مبتلا پلک بیشتری میزند و اگر دقت کنید چشم مبتلا به اندازه طرف سالم باز نمیشود (مثل اینکه فرد چشمک میزند). به اشتباه ممکن است بگویند افتادگی پلک دارد ولی اگر دقت شود میبینید که پلک شل و افتاده نیست بلکه منقبض و جمع شده است و موقع انقباض با دست هم باز نمی شود. سپس انقباضات به اطراف دهان هم کشیده شده و صورت هم در آنطرف جمع و منقبض میشود و به اصطلاح صورت کج میشود. در روزهای اول ابتلا ممکن است گاهی خود به خود برطرف شود ولی معمولا روز به روز بیشتر می شود . انتشار این انقباضات گاهی به گردن و اطراف گوش و حتی پوست پیشانی و جلو سر هم در همان طرف منتشر میگردد. برخلاف فلج نیمه صورت یا بلز در این حالت خطر مهمی متوجه شخص نیست بلکه از جهت زیبایی و ناخوشایندی چهره اهمیت دارد. این بیماری درد یا بی حسی در صورت ندارد. علائم دیگر مانند دوبینی و تهوع و مشکل بلع همراه ندارد. اختلال واضحی در تکلم ایجاد نمی شود. علت این بیماری وجود یک شریان در کنار عصب صورتی و وارد شدن فشار ناشی از ضربانات این شریان بر عصب است. این تماس اغلب در داخل مغز و محل خروج عصب از ساقه مغز است.
نورواندوسکوپی یک روش جراحی کم تهاجمی است که در آن جراح از طریق ایجاد سوراخ های کوچک (به اندازه یک سکه) در جمجمه یا از طریق دهان و بینی به انجام جراحی می پردازد.
نورواندوسکوپی امکانات زیر را به جراح های مغز واعصاب می دهد:
• دسترسی به نواحی از مغز که از طریق جراحی عادی مغز امکان دسترسی به آنها وجود ندارد. • خارج کردن تومور بدون بریدن و آسیب زدن به نواحی دیگر مغز.
نورواندوسکوپی با استفاده از یک آندوسکوپ، یک تلسکوپ کوچک مجهز به یک دوربین فیلمبرداری با وضوح بالا و یک محل دید انجام می شود و به جراح این امکان را می دهد تا جهت یابی کند و به تومور دسترسی پیدا کند. برای خارج کردن تومور یا نمونه برداری از آن (بیوپسی) جراح مغز و اعصاب تجهیزات خاصی را به سر اندوسکوپ متصل می کند و معمولا از اندوسکوپ اضافی همراه با فورسپس و قیچی که به انتهای آن وصل شده است استفاده می کند. انواع تومورهای مغزی که با نورواندوسکوپی درمان می شوند